دلنوشته پدر با کلام احساس

دخترم، نفسم، زندگی من، امید و انرژی من برای رفتن و بودن و دیدن،

بابایی بعضی وقتها، کلامی از عمق احساسش بیرون میآد و وقتی مینویسه شبیه شعر میشه.

The sun, may light up the Earth; But my life is light up by an Angel like you.

خیلی باید در عمق احساس باشم که بتونم شعر بگم یا اینکه انگیزه ای قوی باشده که منشاء پاکی داشته باشه تا شعرم بیاد. انشاءالله وقتی بزرگ شدی اگه یادت بود و خواستی و شرایطش فراهم بود منشاء شعرام رو برات میگم. دفتر شعرم رو هم برات میگذارم تا به یادگار از من داشته باشی.

اینم شعری که برات گفتم:

آمد آوای خدا، بعد از دهه در پیش من                        رفتم اندر اوج افلاک، با پر سیمرغ من

دیدم آنجا یک پرنسس، دلبری، زیبا رخی                   دختری عاری ز انواع گناه و ددگری

نام او را من نهادم ساینا، تا باشدش                         کلیه خصلت که گفتم من به وصفش، لایقش

همسرم را دیدم آنجا بر بلندای فلک                           نام مادر داد او را، ایزد چرخ و فلک

من همی نرگس، سمیرا، دلبرم خواندم ولی                هرچه گفتم کم بدیدم در خور هور و پری

سروده شده مورخ: یکشنبه 1393/03/04 ساعت 11:00 صبح